maandag 22 november 2010

Godsdienstvisie

Mijn godsdienstvisie is klaar en goedgekeurd (cijfer 8.2). In deze visie staat hoe ik denk over bepaalde onderwerpen die te maken hebben met school en kerk. Ik wil wel sterk duidelijk maken dat dit mijn visie tot nu toe is! Sommige dingen heb ik nog niet meegemaakt als christen of collega. Hierdoor kan mijn visie veranderen als deze zich wel voordoen. Ik heb het per onderdeel op deze blog gezet.

Inleiding
Hoe ben ik gevormd op godsdienstig gebied?
Mijn geloofskeuze
Ik kom zelf uit een Evangelische gemeente. Maar dat mijn ouders geloven betekent niet automatisch dat ik dus ook geloof. Hoe ben ik mijn eigen weg gegaan met God? Mijn beste vriendin uit mijn tienertijd beweerde dat ze christelijk was, doordat ze soms naar ‘Our of Power’ keek op zondag. Mijn ouders waren toen oudsten in de gemeente, dit is de leiding. Ik voelde alsof ik tussen twee groepen in zat. Aan de ene kant mijn ouders die volop met God en de kerk bezig waren en aan de andere kant mijn beste vriendin die meer met de wereld, dan met God bezig was. Daar kwam bij dat mijn vriendin populair was en ik dus ook. Ik kon het niet goed met haar over geloven hebben, omdat ze anders geloofde. En het is moeilijker om te durven geloven als je vrienden meer met de wereld bezig zijn en weinig over God willen weten. Nadat ik soort van ruzie had gekregen met haar, ging deze vriendschap, na 2 jaar, langzaam over.  In de korte periode die volgde voelde ik mij alleen, zonder haar. Ik ging weer op zoek naar wie ik zelf was. Dit is een logisch gevolg, want in het boek Wat nou…pubers? (RVU educatieve omroep, 1999) staat dan ook, als oude zekerheden wegvallen, dat dat de puber gelegenheid geeft om op zoek te gaan naar wat bij hem past voor nu en de toekomst. Ik ging nadenken over mijn geloof, geloof ik wel of niet? Ik merkte toen dat als je alles van belang kwijt bent, je familie er altijd nog is, no matter what. En naast je familie kon ik ook altijd naar God, hij was immers overal. Ik hield me meer met hem bezig. Na deze periode dat ik ‘alleen’ was, mocht ik mij al snel aansluiten bij een nieuwe vriendinnengroep. Hier zat ook een vriendin bij die net zo intens met God bezig was als mijn ouders. De andere vriendinnen waren niet allemaal gelovig, maar ze vonden het niet gek als je het een keer over geloven had. Mijn geloof en identiteit hierin begon snel te groeien.
Na ruim een half jaar zat er weer een doopdienst aan te komen in onze kerk. Dit was altijd een bijzondere dienst. Het vreemde was dat ik de week ervoor onbewust ging nadenken over dopen. En de avond ervoor zat ik na te denken over welke kleren ik aan zou doen, want wat als ik me laat dopen? ‘Doe niet zo gek joh, ik ga me toch niet laten dopen’ dacht ik. Van binnen was er dus van alles aan de gang. De volgende ochtend in de dienst werd ik zo aangeraakt door wat er gezegd werd. Er werd een oproep gedaan voor mensen die zich ook nog wilden laten dopen. Ik durfde niet goed en maakte een deal met mezelf: als die ene jongen ook gaat, ga ik ook naar voren. En wat doet die jongen? Nog geen 5 minuten later staat hij op en loopt naar voren. Tja, daar ging ik, spontaan laten dopen. Een hele bijzondere tijd.
Kerkstroming
Ik voel mij erg thuis in de kerk waar ik met mijn ouders zit. Doordat wij een familie issue hebben, ervaar ik de gemeente ook een beetje als familie: warm en staat altijd voor je klaar. Tegenwoordig vind ik het heerlijk om te ‘kerkshoppen’. Lekker kijken bij andere kerken hoe het daar gaat, wat voor soort mensen erbij hoort. Ik probeer een beeld te krijgen bij begrippen als ‘katholiek’, ‘gereformeerd’, ‘reformatorisch’ enz. Wat mij is opgevallen is dat de katholieke mensen veelal aan tradities doen en weinig persoonlijk contact hebben met God. Reformatorisch net zo, maar nemen het een stuk serieuzer, ook in de alledaagse dingen. Gereformeerde mensen ervaren God al een stuk meer, maar dan vooral voor zichzelf. Bij de rest van de stromingen heb ik nog niet echt een duidelijk beeld.
 Mijn vriend komt uit een gereformeerde kerk. En met oog op de toekomst gaan wij ook wel eens ‘kerkshoppen’. Ik merk dat ik tot nu toe de meeste klik heb met een combinatie van evangelisch en gereformeerd.
Tieners en de kerk
In mijn tienertijd ging ik anders om met het geloof als nu. Nu ga ik naar de kerk om te leren over de Bijbel, moet ik dingen verbeteren of kan ik de preek praktisch maken? En natuurlijk ook om de mensen weer te spreken. Toentertijd ging ik naar de tienerclub, dit was gedurende mijn hele middelbare schooltijd. Dit deed ik niet zo zeer om iets te leren, maar juist voor de gezelligheid. Samen in een huiskamer, beginnen met wat lekkers en daarna een onderwerp. Ik ervoer dat ik de meeste diepgang en zin vond zitten in een goede discussie. Dit is ook niet zo gek, want in het boek Pubers van nu! (H. Prinsen, 2009) staat ook dat pubers ontdekken dat ze zelf inbreng hebben en dit willen testen, zo leren ze zichzelf en anderen kennen. Van nature zit in me dat ik veel opties gehoord/gezien heb voordat ik een keuze of standpunt maak. Bij een discussie is hier mooi de gelegenheid voor.
Het is algemeen bekend dat de meeste bekeringen zijn in de tienertijd. Tieners moeten zichzelf ontdekken en een eigen keuze maken. Daarom is het ook van belang dat hier aandacht aan wordt besteed binnen de kerk. Om deze reden en omdat ik het zelf zo naar mijn zin heb gehad, ben ik dit jaar begonnen als tienerleiding. Ik denk dat dit een goede manier is om mij meer te vormen. Het omgaan met God schiet er nog wel eens bij in en op deze manier moet ik er zo nu en dan wel over nadenken! Ik heb ook een aantal jaar de kindernevendienst gedaan, maar hier zat te weinig uitdaging in.
Als ik kijk naar mijn stage, heb ik op een katholieke school, drie protestants-christelijke scholen en een christelijke school gezeten. Binnen deze scholen was toch nog aardig wat verschil in omgang en organisatie. Hier ga ik verder op in bij studietaak 2.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten